پیت هگست، وزیر دفاع ایالات متحده، در سخنرانی‌ای در ایالت فلوریدا، با انتقاد شدید از سیاست‌های دولت جو بایدن، خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را نشانه‌ای از ضعف سیاسی توصیف کرد، نه ناتوانی نظامی
آقای هگست با اشاره به پیامدهای این خروج، آن را یک عقب‌نشینی فاجعه‌بار و تراژیک خواند که تأثیرات گسترده‌ای در سطح بین‌المللی به‌جا گذاشت.
پیت هگست وزیر دفاع ایالات متحده امریکا «این یک عقب‌نشینی فاجعه‌بار و تراژیک بود که در سراسر جهان بازتاب یافت. دنیا نشانه‌ای از ضعف دید، اما این ضعف، از میدان نبرد نه بلکه از سیاست برخاست. نسل من دو دهه را در عراق، افغانستان و جاهای دیگر صرف دفاع از مرز های دیگران کرد حالا زمان آن فرا رسیده که از مرز های خودمان دفاع کنیم»
در همین راستا، برخی آگاهان بر این باورند که امریکا در افغانستان نه‌تنها شکست سیاسی، بلکه شکست نظامی نیز خورد. به‌گفته آنان،خروج شتاب‌زده نیروهای خارجی، نشانه‌ی ناتوانی واشنگتن در تحقق اهدافش پس از بیست سال حضور در افغانستان بود.
معین گل سمکنی آگاه مسایل سیاسی به خبرگزاری آفاق می گوید که«امارت اسلامی توانستند در طول بیست سال، امریکا را شکست نظامی بدهند. امریکا بیست سال در افغانستان حضور داشت، اما در نهایت حتی کشورهای هم‌پیمانش نیز از او فاصله گرفتند. چون در ابتدا شعارهای‌شان یک چیز بود، ولی بعداً معلوم شد که اهداف دیگری دارند. به همین دلیل، حتی هم‌پیمانان‌شان و کسانی که با آن‌ها همکاری می‌کردند، آن‌قدر ضعیف بودند که نتوانستند دوام بیاورند، و در نهایت، امریکا مجبور شد افغانستان را ترک کند».
اسد الله ندیم آگاه مسایل سیاسی در این باره می گوید که: «از دید علم و دانش نظامی، آمریکا و ناتو در افغانستان شکست نظامی نخورده‌اند. آنچه اتفاق افتاده، تغییر در سیاست است. این یک موضوع داخلی برای سیاست آمریکا تلقی می‌شود، و خودشان یکدیگر را مطمئن می‌سازند که این تصمیم بخشی از راهبرد داخلی است. اما به‌طور قطع نمی‌توان گفت که آمریکا از نظر نظامی در افغانستان شکست خورده است.
ممکن است آنچه شاهد بودیم، تنها یک تغییر در نوع حضور باشد؛ یعنی حضور نظامی به حضور اطلاعاتی تبدیل شده است».
این در حالیست که دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا نیز پیش از این، در نشست کابینه کشورش بار دیگر از نحوه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان در سال ۲۰۲۱ به شدت انتقاد کرد و آن را «شرم‌آورترین لحظه تاریخ امریکا» خواند.
