دفن خون کودکان فلسطینی زیر لبخند اسلام‌آباد؛ چرا پاکستان به پیکر امت، لگد زد؟

 

در حالی که رژیم صهیونیستی هر روز با بمب‌های امریکایی و انگلیسی، کودکان غزه را قطعه‌قطعه می‌کند و آمار شهدای فلسطین به مرز ۷۰ هزار نفر رسیده، تصویری کوتاه از نمایشگاه گردشگری لندن مثل سیلی به صورت ملت‌های مسلمان خورد؛ سردار الیاس‌خان، مشاور نخست‌وزیر پاکستان در امور گردشگری، با لبخند و دست‌های باز، از مدیرکل وزارت گردشگری اسراییل در غرفه پاکستان استقبال می‌کند. تحلیلگران معتقدند که این فقط یک سلام و علیک ساده نبود، بلکه این نمایش علنیِ یک رابطه پنهان طولانی بود که دیگر نمی‌شود زیر فرش مخفی‌اش کرد.

 

غرفه پاکستان، ویترین اسراییل

پس از دیدار صمیمی و گرم نماینده یک کشور «مسلمان» با نماینده رژیم صهیونستی، « سازمان خبری یهودی Jewish News Syndicate – JNS » این دیدار را «اتفاقی» خواند. در سویی دیگر، طاهر اندرابی، سخنگوی وزارت خارجه پاکستان از پرسش خبرنگاران در پیوند به این دیدار، طفره رفت. اندرابی در پاسخ به پرسشی در این زمینه گفت: «من اطلاعاتی در مورد این دیدار ندارم. فرد مورد اشاره یک شخصیت عمومی است و پیشنهاد می‌کنم خود او در این مورد پاسخ دهد؛ من اطلاعی در این زمینه ندارم.» اما تحلیلگران می‌گویند وقتی نماینده رسمی یک «رژیم کودک‌کُش» در غرفه یک کشور اسلامی که در قانون اساسی‌اش «جمهوری اسلامی» نامیده می‌شود، با افتخار ایستاده و عکس یادگاری می‌گیرد، دیگر نمی‌توان گفت «اشتباه شده»، «فرد عمومی بوده» و یا این دیدار «اتفاقی بوده است». تحلیلگران تاکید می‌کنند که این یک تصمیم حکومتی است؛ تصمیمی که نشان می‌دهد اسلام‌آباد برای دالر و لابی صهیونیستی حاضر است خون فلسطین را پای میز مذاکره بریزد.

 

سابقه سیاهِ روابط زیرمیزی

با وجود نداشتن روابط دیپلماتیک رسمی، اسراییل و پاکستان در چند دهه گذشته چندین‌بار تعاملات غیرعلنی و پشت‌پرده داشته‌اند. این روابط زیرمیزی، عمدتاً در حوزه‌های امنیتی و اطلاعاتی صورت گرفته و همواره با انکار رسمی از سوی پاکستان همراه بوده است. طوری که در سال ۲۰۰۵ میلادی پرویز مشرف، رییس جمهور پیشین پاکستان به گونه مخفیانه با مقامات اسراییلی در ترکیه دیدار کرد. در سال ۲۰۱۸ میلادی هواپیمای نتانیاهو، نخست‌وزیر اسراییل در اسلام‌آباد فرود آمد و رسانه‌های پاکستانی مجبور به سانسور شدند.  در سال ۲۰۲۱ میلادی جنرال قمر جاوید باجوه، رییس ستاد ارتش سابق پاکستان به گونه علنی گفت: «اسراییل هم مثل ما از ترس هند هسته‌ای شده، باید باهاش رابطه داشته باشیم.» اکنون در سال ۲۰۲۵ میلادی، مشاور نخست‌وزیر پاکستان در لندن با نماینده همان رژیم دست می‌دهد و می‌خندد، در حالی که همزمان ارتش پاکستان در خیابان‌ها شعار «مرگ بر اسراییل» سر می‌دهد تا مردم را خاموش نگه‌دارد.

 

پول صهیونیست‌ها شیرین‌تر از خون فلسطینی‌ها

گزارش‌ها می‌رسانند که پاکستان امروز بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های نظامی و مالی لابی صهیونیستی در جهان اسلام پس از مصر و اردن است. به گفته آنان، بخش قابل توجهی از تسلیحات پیشرفته ارتش پاکستان، از طریق شرکت‌های پوششی اسراییلی تأمین می‌شود. در مقابل، اسلام‌آباد در سازمان همکاری اسلامی همیشه در قطعنامه‌های ضداسراییلی یا رأی ممتنع می‌دهد یا غایب است.

سید مصطفی مرتضوی، استاد دانشگاه و کارشناس امور خاورمیانه در گفت‌وگو با خبرگزاری آفاق گفت: «روابط پنهان پاکستان با رژیم صهیونیستی دیگر موضوع پنهان و تازه‌ای نیست. دریافت تسلیحات پیشرفته از منابع مشکوک، مواضع دوگانه اسلام‌آباد در قبال فلسطین، و سکوت یا غیبت در نشست‌های مهم سازمان همکاری اسلامی، همگی نشانگر نوعی هماهنگی پشت‌پرده با تل‌آویو است. این رفتار نه‌تنها به وحدت جهان اسلام آسیب می‌زند، بلکه جایگاه پاکستان را در میان کشورهای مسلمان تضعیف کرده است.»

 

ملت مسلمان، حکومت صهیونیست‌پسند

گفتنی است که مردم پاکستان از اولین روز تأسیس اسراییل تا امروز پرچم فلسطین را بالا نگه داشته‌اند؛ اما حاکمان نظامی و سیاستمداران این کشور، هر روز یک قدم به تل‌آویو نزدیک‌تر می‌شوند. این دوگانگی دیگر حتی برای خودشان هم قابل توجیه نیست. وقتی در نمایشگاه لندن غرفه پاکستان تبدیل به دفتر روابط عمومی رژیم صهیونیستی می‌شود، دیگر نمی‌توان مردم را فریب داد.

 

جمع‌بندی

در پایان این‌گونه می‌توان گفت که تصویر دست دادن سردار الیاس‌خان با نماینده رژیم صهیونیستی، فقط یک عکس نیست؛ سندی تاریخی است از سقوط اخلاقی یک حکومت که روزی قاعدتاً باید پرچمدار دفاع از قدس باشد. دُم خروس بیرون زده و دیگر نمی‌توان آن را داخل کرد. تا وقتی ارتش و سیاستمداران پاکستان برای دالر و تسلیحات پیشرفته حاضر اند خون کودکان غزه را بفروشند، هر لبخندشان در کنار مقامات اسراییلی، لکه ننگی ابدی بر پیشانی ۲۳۵ میلیون مسلمان پاکستانی خواهد بود. واپسین حرف هم اینکه ملت‌های مسلمان باید بدانند، دشمن اصلی گاهی در دهلی نیست؛ بل در اسلام‌آباد است، با لباس نظامی و لبخند صهیونیستی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *